marzeń mała garstka

(…)Reporterem może być jeden dziennikarz na stu. Trudno jest pisać pięknie, nie podkoloryzować, nie zmyślać, ale używać literackiej formy. Trzeba mieć zdolność zapamiętywania szczegółów. Zdolność ich kojarzenia, a czasami umiejętność odległych skojarzeń, żeby reportaż miał chociaż troszeczkę artystyczny, ponadczasowy charakter.

Mariusz Szczygieł, ` Gwałcę tekst`.

Jakże chciałabym to potrafić : w kilu dziesięciu zwięzłych zdaniach zawrzeć uczucia, emocje, historie ludzi, garść faktów, szczyptę iluzji, odrobinę humoru. Mała garstka marzeń moich.

Niedościgniona na razie garstka.

Dziś u fryzjera przerzucam stos kolorowych tabloidów.

Język jak z wypracowania średnio zdolnego, acz ambitnego gimnazjalisty.

Słowotwórstwo rodem z politycznie poprawnej gazetki ściennej na korytarzu gastronomika.

Magiczny świat_kuchenny blat.

`(...)Dlaczego nie piszą "dzieci", tylko "latorośle"?

Nie piszą "psy i koty", tylko "czworonogi"?

Nie "umarł", tylko "zgasł" ? `(...) Szczygieł.

Więc odważam się .

I nieudolnie próbuję.

Doścignąć niedościgniona garstkę marzeń .

Reportaż.